[ Ey Hüseyni can! Dereler bulanmýþ, nehirler kurumuþ, Kumlar dört bir yana savrulmuþ, Yüreðimiz kýzýl kana boyanmýþ, Ümmet, kahrý periþan düþmüþ, Daðlarýmýza duman çöküþ, Bahtýmýza figan düþmüþ, Yaðmalanmýþ yürekler, Dicle Bitap düþmüþ, Fýrat þaha kalkmýþ, Kudüs’te bir çýðlýk, Gazze’ye ateþ düþmüþ! Ey Hüseyin! Kaderde var mý sürgün, Mekke’de kral demirlemiþ, Bosna’da baykuþlar tünemiþ, Türkistan’da, nineler bilenmiþ, Ýstanbul’a zalimler sinmiþ, Aðlayan Ýslam! Yaðmalanan dünya, Dayanýr mý yürek bu acýlara, Ey kýrýk zamanlarýn dili! Gönüllerin muhabbet meltemi, Sana mý kaldý bu acýlarý bestelemek þimdi? Her yanýmýz kin ve yangýn, Çocuklarýn bedenine iniyor bombalar akýn akýn, Ýþte þurada Halep’te analarýn nutkuna bir bakýn; Bitap düþmüþ babalar parçalanýyor altýnda tankýn… Ümmet nerede gören var mý ne olur anlatýn, Ölü topraðý saçýlmýþ üstümüze bunu bir daðýtýn! Rabia meydanýnda akan kan, senin kanýn, Kurtlar uluyor, bu sisi daðýtýn! Ey Ümmet! Ne olur akýllanýn, Ümmetin baðrýnda iftar sofralarýnýn, Vallahi kurulacaðý günler çok yakýn! Ne olur Allah’ým bizi de eyle ,Hüseyin’e yakýn!... 17.07.2015/Ýst-Çamlýca Erol Kekeç/22.15
]
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.