Biz topraðýn çocuklarýyýz Toprak öðretti bize, toprak gibi sevmeyi Düþünmeden karþýlýksýz vermeyi. Sevgi tohumlarý ekmiþiz gönüllerimize Parçalanmazsa yürek Kar,kýþ; nafile rüzgar fýrtýna Gömeriz sevgimizi yüreðimize Açarýz baðrýmýzý vefasýz da olsa Arsýz, huysuz Olsa da nankör Sevgiliye. Biz topraðýn çocuklarýyýz Toprak öðretti bize Toprak gibi sevmeyi Tükense de ümitlerimiz Yarýldýkça baðrýmýz Biliriz ki Kutsal bir emanettir sevgilimiz Gocunmayýz gücenmeyiz Çektiðimize Hatta daha da artar sevgimiz Velhasýl biz sevince Toprak gibi severiz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
davut tunçbilek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.