GÜN BATIMINDA

Ýskeledeki Belediye Parký’nda
Seni aradým bugün, günbatýmýnda.
Oturduðumuz bantta yalnýzdým.
Yalnýz seyrediyordum günbatýmlarýný.
Daðlar daha ölgün, denizler daha suskundu.
Günbatýmlarýnda gözlerim,
Günbatýmýnda yüreðim seni arýyordu.
Bir ara, kumsalda ayak izlerini görür,
Dalgalarda, sesini duyar gibi oldum.
Sanki gelmiþ karþýmda gülümsüyorsun...
Ama baktým ki kimse yok!
Ben ise aðlýyordum!
Yüreðimin ateþi mi sönmüþtü ne?
Soðuk muydu gözyaþlarým?
Yakmamýþtý göz pýnarlarýmý.
Yoksa deniz rüzgârlarýmý
Alýp götürmüþtü sýcaklýðýný?
Ama dudaklarýmda hissediyordum
Günbatýmýnda ýslaklýklarýný!

Þöyle göz ucuyla etrafýma baktým.
Etrafta kimsecikler yoktu...
Zaten böyle olur sahiller bu mevsimde...
Tek yoldaþlarým, martýlarla, kargalar!
Onlarda da, bugün bir haller var.
Akþam telaþýndan mýdýr, nedir?
Kargalarýn, sahile geliyor feryatlarý,
Martýlarýn, dalgalara karýþýyor çýðlýklarý!
Demek ki onlarý da aðlatýyormuþ
Bu sahillerde günbatýmlarý!
Bir ses gelir gibi oldu...
Uzaklardan, ta derinlerden!
Sanki denizkýzlarý aðlýyor,
Sanki deniz hýçkýrýyordu,
Ben seni dalgalara sorarken!
Of, yüreðim of, bitsin artýk!
Bilemedim nedir bu isyankâr gözyaþlarý?
Nedendir yüreðimde dinmeyen fýrtýnalar?
Belli ki gün batýmlarýnda gözlerim,
Belli ki günbatýmýnda yüreðim, seni arar!
Üþüdüm artýk, eve döneceðim!
Bekleyin beni ýssýz sahiller:
Yarýn günbatýmýnda
Size yine geleceðim!

Mustafa YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: