bir ben kaldım.

sessiz bir çýðlýk var içimde,
gözlerim buðulu,
adýn yazýyor göðsümde.
erimek bilmez bir kar kütlesi sarmýþ dört bir yanýmý,
günden güne üþüyorum.

hiç bir yoklukta aramadým seni,
hep varlýkta var ederek çoðalttým seni.

ellerim bir gece karanlýðýnda düþtü boþluða,
inatla, azimle, hýnçla aradým seni,
týka basa yokluðuna sarýldým,
boðulurcasýna, küfredercesine,
dermansýz kaldým, dizlerim kanadý,
ayaklarým þiþti, takatsiz kaldým,

bütün trenler kalktý,
istasyonlar boþaldý,
bir ben kaldým,
yalnýzlýðýn ortasýnda.

denizler çaðladý, nehirler aktý,
martýlar, serçeler göçüp gitti.
bir çölün ortasýnda,
bir ben kaldým.

dýþarýda zaman ilerledi,
içimde sen durdun,
nefesimde uyuttum seni,
sen gittin,
bir ben kaldým,
yalnýzlýðýn ortasýnda.

ibrahim dalkýlýç

14/07/2015
23:35 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: