SANDIK/LARIM

içine önce donuklaþtýrdýðým
renkli halimizin en mutlu olanlarýný;
seni beni koydum.

Üstüne yýllarýn eskitemediði
o yazýn kumlarýyla dolu
aþk çiçeklerini yerleþtirdim.

Sonra
bir baharýn ilk aylarýnda açan
lavanta kokularýnýn sindiði
mektuplarýný usulca býraktým.

Ardýndan,
doðmuþ olmamýn verdiði cazibeyle
yolladýðýn hediyeleri
ilk günkü haliyle koydum.

ve dahasý nadiren de olsa
yazdýðýn beni anlattýðýn aþk dizelerini

odanýn orasýnda burasýnda unuttuðun
ya da mahsustan saldýðýn gözyaþlarýný
her gece sarýlmadan edemediðin
pofuduklarýný alýp
doldurdum sandýðýmý...

En sona kalan bendim;
içine girip dipsiz dehlizlere atýlasý...

Ellerimden de
dudaklarýmdan da
kalbimden de
kurtulmanýn aný.

Hepsini sandýklayýp,
derýn çukurlar kazýp,
ebede dek gömmekti maksadým.
sandýklarým,
aslýnda sen ve ben iken
ben bizi sandýkladým
kör kilitlerle gem vurdum ,
açýlmasýn diye muskalar yazdým üstüne.

Küflensin diye nemlere haber saldým, çürüsünlerdi dileðim
ki sen ve ben ölene dek sandýðým açýlmasýndý maksadým.

çýrak


Sosyal Medyada Paylaşın: