Ve uyandý cellat Kan kýrmýzýsý gözleriyle yürüdü soðuk mermerde. Yanýnda kafasý kesik bir düzine gövdeye aldýrýþ etmeden Mýrýldandý þarkýsýný, ruhu sönmüþ bir beden gibiydi Umursuz ve alýþmýþlýk duygularý vardý o gözlerde. Biledikleriyla bir parça daha daha ufaltýyor asýlý gövdelerden birini Bir teyze kana susamýþ dudaklarýnýn arasýndan iþtahlý bir sesle çaðýrdý celladý Döndü cellat þiftahý yaptýran bu yaþlýya istekleri buyur ederek. Ve vicdan dokundu cellada, sýzlattý yüreðini ki dilenci kadýný çaðýrdý ’Al göz hakkýný’ dedi. Ve dilenci diledi en tazesinden en canlýsýndan bir parça Cellat aldý eline suç aletini katlettiðinde acýma hissi duymadýðý cansýz bedenden alýverdi bir parça daha. Bugünlük kazandýðý paranýn karþýlýðýnda fazlasýyla katilleþmiþti Býrakýverdi her þeyi yol aldý evine sorgusuzca.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Marlon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.