kendimle hasbıhal
Kimseyle yarýþta deðilim, öyle bir lüksüm yok
Kendin gibi olmak varken,baþkasýmý gerek yok
Eðilmedim dik durdum,kendi ayaklarým üzerine
Ýnanmak bir duruþtur, yansýr insanýn kimliðine
Hayat; ömür boyu bir davanýn, taþýnan ideali
Þerefle bitirilmesi gereken,en aðýr bir imtihandýr
Meyve vermeyen bir aðacýn, dünyevi odun hali
Bir kývýlcýma yenik düþer, bitirir iþini tandýr
Kimseye özenmedim, bu benim doðal halim
Özgün kiþilik karakteri, hür inançla þekillenir
Ýnsaný kalýba sokar, faktördür edep ve talim
Yürek hamurunda ne varsa,insan onunla hallenir
Gülümseyen bir sevgiye selam veren kelebek
Raks eder sevgiliye teslim olur, kavuþur
Annesinden sevgi bekler, ilgi ister bir bebek
Týrmanýr hayat merdivenini, kendisiyle buluþur
iþte;insanlýk sürecinde beste yapar naðmeler
Özlem duyar ötelere,ideal aþka kavuþmak için
Ama, hikmete talip olmayan yivi silik fareler
Beslenecek delik arar, dünyalýk menfaat için
Gözlerde kurumuþ yaþ pýnarý, demir atmýþsýn dünyaya
Ýstemez misin, bu kurak iklimden kurtulmak için çaba ?
Sonsuz iklimi de ötelemiþsin, gemi bindirmiþ karaya
Kendimize vefasýzlýk deðil mi? bile bile düþmek girdaba!
Yüreðimde sahra var, uçsuz bucaksýz kum taneleri
Ýçimizde alevli bir kor , zerresi dokundukça yakýyor
Etrafýmda dolaþan insanlar var,türlü türlü gayeleri
Her taraf yangýn yeri ama,gözler anlamsýzca bakýyor
De ki;çöle dönmüþ gönüllere bir katre nefes gerek
Deðil mi ki; ruh dünyasý bahar iklimine teþne
Gözden yürüyen bir damla, aþkýn terennümü demek
Sonsuza ayarlý sesle nefeslen, kalp boðulmasýn hüzne
Yusuf Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.