BOHÇASINI DÜRMÜŞÜZ

Dirhemliyor canýmý yokluk ve ayrýlýklar,
Fena dokunuyor bana bu sonbaharda
Umudun o güzel yüzünü
Haziran güneþi gibi gösterip çekmeleri...

Sevinçleri hakeden deðilmiþim demek ki !
Hangi hatamýn bedeli ?
Daha neyle ödenebilirdi ki !..
Vazgeçireceðim vazgeçemediklerinden,
Vedalarýn gerçekleþmiyeceði
Bir sevda da , yoktu artýk beklenen,
Ama aklýma kulak týkadýðým sözlerin geldiðinde
Oda sürüklendi peþinden...

Ve usulca sýzdý güneþe inat ,
Kapalý perdelerimden
Anladým ki ben aklýmý seninle bozmuþum
Ruhunun o tutkum pastel rengine sarýlmýþým
Herþeyi olumlu görüp yoluma serptiðin
Acýlarýný bile güller sanmýþým...

Her verdiðine kanaat ettiðim yaþam !
Bana sunduðun her tada gülerek bakmadým mý !
Sana baðlanýp seni utandýrmadým mý !
Sense sýr küpü olup canýmý daraltmadýn mý !
Þimdi sana inada ,
Tamir edeceðim tüm kýrýk hayallerimi ...

Gönlüm sende hazýrlan aþkýn bohçasýný dürmüþüz...
Mutluluk peþinden boþyere koþmuþuz,
Artýk onunda yüzüne dikleneceðim,
ýIk fýrsatta kaybolmuþ kendimi bulacaðým ...
Nuran KARACA14:33 09.07.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: