Çok zaman geçti… Tutkuyla dinlediðim þarkýlar söylenmez, Hasretle kucakladýðý rüzgarlar esmez oldu. Çok zaman geçti… Parlayan yýldýzlarýn ýþýklarý söndü. Kabuk baðlayan yaralar Yeni baþtan açýlýr, Acýsý bedenlere saçýlýr oldu. Geçirmedim deðil aklýmdan Buralardan uzaklaþýp gitmeyi. Baþka diyarlarda bulabilirsin dedim kendime, Özlemini çektiklerini. Hayýr! Bu kadar kolay olmamalýydý her þey. Utandým bir an kendimden, Vazgeçtim düþündüklerimden. Yakýþtýramadým kendime çekip gitmeleri. Yýldýramaz hiç bir acý beni. Sadece olgunlaþtýrýrlar benliðimi. Bilirim… Bir mum ýþýðý kadar dahi Aydýnlatamam çevremi. Lakin… Bir nebze de olsa Kanayan yaralara merhem olmak için Buralarda kalmam gerekli. E.YAVUZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.