ye
Savur Yaşayamadığım Hayallerine.
Ben sokaklarýn çocuðuyum,
Nedensiz koþuþum sana doðru olsun annem.
Býraktýðým umutlarým artýk kovalamýyor beni,
Gün ortasýnda karanlýk yalnýzlýklardayým,
Bilinmez bilmecelerim çýðlýklarýmda
Kaldýrýmlar tek tek sökülüyor içimde
Koca binalar kat kat üzerime yýðýlýyor,
Tabyalarým çöküyor anne ,
Tabyalarým çöküyor.
Feryat savaþýmýn narasý titrek dudaklarýmda
Saðýr duvarlara çarptý döküldü,
Ayaklarým karýþýk, beynim bulanýk,,,
Pul pul geleceðim.….
Dönersem ne olur beni çocukluðumda bekle,
Hani o sýcacýk sardýðýn odada,
Sedirin bir köþesinde.
Yine bahçemizde dut aðcýndaki salýncakta salla beni anne,
Savur yaþayamadýðým hayallerine.
Anne ya sen!!! Ya o lanet uyuþturucu,
Göz yaþlarým sende, sýrtým sana dönük,
Adýmlarým kanýmý kudurtan anlamsýz döngüde
Uzatýlan eller bir bir düþüyor ardýmdan anne.
Zafersiz savaþýn kurbanlarý gibi içim bir yudum sevgiye aç.
Aklým irademi terk edilen þehirde mi býraktý.
Kriz; mücadeleme bir hain el gibi arkadan saplanýyor,
Yenildim yine anne,
Yenildim…
Bu ne ilk savaþým nede son olacak!!!
Bekle beni anne, biliyorum bekliyorsun!!!
Dönersem ne olur çocukluðumda ol,
Hani o sýcacýk sardýðýn odada, sedirin bir köþesinde.
Yine bahçemizde dut aðcýndaki salýncakta salla beni anne,
Savur yaþayamadýðým hayallerine.
yeþilaycý hOça
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.