İstanbul
Ah ahh! Anlatamam seni Ýstanbul,
Taþýna, topraðýna paha biçemem,
Derelerini, tepelerini düzleyemem,
Ne kadar övünsen de sana yakýþýr.
Nice nice insanlarý baðrýna bastýn,
Güzel çirkin demedin hepsini sardýn,
Suyunu da para ile satýn aldým,
Ýçilecek suyun kalmamýþÝstanbul.
Ahh! Bir tarafta kat kat siteler,
Dahasý, yýkýk dökük bir katlý evler,
Yolu bile olmayan milyonluk yerler,
Yolu olmadan yaþanýlan Ýstanbul.
Boðazlarýna paha biçemiyorum,
Kötü taraflarýný hiç söylemiyorum,
Mafyanýn ormaný yaktýðýný biliyorum,
Þile, Beykoz ile daha yeþilsin Ýstanbul.
Sabah akþam iþe gitmek mucize,
Trafik týkandý mý döneriz sinir küpüne,
Fatih, Boðaz Ýçi Köprüsü bedel ömre,
Týkanan yollarýn çekilmiyor Ýstanbul.
Hani ya! Evvelinde aþýn, iþin bol idi,
Fabrikalar, atölyeler sana can idi,
Derelerin tepelerin de yeþillik var idi,
Derelerin tepelerin ev oldu Ýstanbul.
Çalýþan avuç avuç para kazanýrdý,
Aileler, Ýstanbul’da mutlu mutlu gezerdi,
Senin de bir terbiyen, adabýn vardý,
Ailen de terbiyen de yok olmuþ Ýstanbul.
Aðalarýn elinden kaçanlarý sakladýn,
Evliyalarý, saltanatlarý sen yaþadýn,
Þehirlerin taçsýz sultaný, Þahý idin,
Þimdi 500 TL için kölelerin var Ýstanbul.
Minik minik 3-E kuzucuklarýmý severim,
Öðrencilerimi Dudullu da büyütüp besledin,
Annesiyle el ele tutuþup okula gelip giderdi,
Hasan Hüseyin’e dost oldun Ýstanbul.
3-E öðrencilerim yollarýmý bekler,
Caným öðretmenim diye þarký söyler,
Hasan Hüseyin çocuklarým diye sever,
Nasip kýsmetlerini bol eyle Ýstanbul.
Sana gelen de gelmeyen de piþman,
Evsiz, iþsiz olanlarýn hali pek yaman,
Helal gitti haramzadelere kaldý zaman,
Tarihinle övünmek sana yakýþýr Ýstanbul.
Gecekondularýn çoðaldýkça çoðaldý,
Derelerin tepelerin sele teslim kaldý,
Üzerinde nice haksýzlar para kazandý,
Gönüllü kölelerin çoðaldý Ýstanbul.
HASAN HÜSEYÝN BAYAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
hasan hüseyin bayar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.