MENEKŞE YANGINI

Yürüyorum!
Yüreðimde,dalýndan koparýlmýþ
Gonca güller gibi,can çekiþiyor
Hatýralar...

Geçtiðim yollarda
Ardýmdan daðlar devriliyor
Aðaçlar yýkýlýyor,kentler düþüyor sanki
Taþ üstünde taþ kalmýyor
Ruhumun acýsýndan...

Alaca bir serçe uyuyor
Gülün kuytusunda
Kuþanýyor zýrhlarýný vicdan
Deðmesin diye beyaza,siyah tek bir damla...

Bakraçsýz kuyulardaki suyun
Günýþýðýna vuslat hasreti bu yaþanan
Gözlerime hiçbir þey deðmiyor
Karanlýktan baþka...

Yukarýda sivri kayalýklar
Hüküm sürmekte
Baþlarýna taç olmuþ bulutlar aðlýyor
Rüzgar onlara þarký söylerken...

Koca kayalar,toz toz
Uçurumlara damlýyor
Yürüyorum, yetim kalmýþ çocuklarýn
Bakýþý gibi,can acýtan bir yolda
Hiç yüküm yok!
Kalan insanlýðýmdan baþka...

Yürüyorum
Þafak, gökyüzünün koynunda uyuyor
Suskunluðumdaki çýðlýklar
Gözlerime oturmuþ bekliyorlar
Güneþ menekþe yangýný kokuyor...

Deniz kýrmýzý yosun hasatýnda
Dalgalar yorgun ve bitkin
Kýzýl Aðaçlar yaprak döküyorlar
Yollarýmda, mevsimsiz
Ölü çiçeklerin kokusunu getiren rüzgarý
Elimin tersiyle itip
Yürüyorum
Azad edilmiþ diyarlara...

Esra TÜRKER KONUK- MENEKÞE YANGINI - 7 Temmuz- Ýkibinoonbeþ




Sosyal Medyada Paylaşın: