KİMDİR

Gece yine karanlýk, hüzün dolu bulutlar,
Mahzun gölgeler gibi, kýyýda durur taþlar.
Dalgalar bitap düþmüþ, boþa çýkmýþ umutlar,
Ruhumda bir isyanýn sessiz feryadý baþlar.

Neden, nasýl ve niçin; sorular, hep sorular,
Cevabýný bulamaz, þüphesini doðrular.
Manasýný yitirmiþ, anlamsýz bir hayatta,
Kapýldýðý sevdayý, insafsýzca sorgular.

Ne in ne cin ortada, sadece hatýralar,
Rüya gibi bir aný sessizce anlatýrlar.
Hafiften esen yeller, kokusunu taþýr da,
Kapanmaz yaralarý, sürekli kanatýrlar.

Bir suret hayal gibi, naz ile gelir gibi,
Ýçimdeki efkarý anlar da bilir gibi,
Biraz mahcup ve üzgün, titreyen elleriyle,
Piþirdiði kahveden, bir fincan verir gibi.

Baþýný þu omzuma yaslayýp duran da kim?
Göðsüme sevda ile cilveyle vuran da kim?
Yýldýzlar göz kýrparken, “bak gelen de kim?” diye,
Bu güzel hayalleri, bana kurduran da kim?

Sosyal Medyada Paylaşın: