Aþk hecenin düþtüðü son dem son noktasýnda elem
Derman yine sana yüzüm, avuçlarým dönük gökyüzüne
Yaðmurun ilk ve son damlasýnýn kavuþtuðu yer toprak
Çal kapýyý utanma
Ay
yýldýz
Güneþ
Dilen bir camii avlusunda
Zekât
Sadaka
Fitre
Tarafýmdan gönlüm teslim
Param pulum olmasada
Bir yýldýz ektim içime
Ay tohumlarý serptim
Ýliþik bir gül
Bir tebessüm
Ses
Ündü ünsüz bir yalnýzlýk gecesinde baþlayan göçüm
Öyle bakma bana
Bilmem hangi yükün altýnda ezildi bedenim
Yüreðim yüreðine dokundu gökkuþaðýnda
Gökkubbenin apak bulutlarý aldýn koynuna ölümsüz
Kuþ kursaðýnda kalan son arpa boynunda halka bir güvercinin
Aþk sýrma saçlarý tan yeri aðartýsý
Þafak sökümü zeytin dallarýnda
Kýpýrdayan tomurcuklar
Ne varsa
Ne varsa
Ne varsa
Kuma gömdüðüm ayak altýnda
Yaðmurlarla topraða ektiðim
Hüzün gözyaþlarýnda
Gönlümün en hücra köþesinde duam
Bir vatan
Kýlçýksýz balýk gibi temiz
Nehirlerinde yýkanmýþ
Denizlerde yatrýrýldý kokmasýn diye tuzlu denizlerin..
Büzüþmüþ olan parmaklarýmýzýn kýrýþýklarýnýn katý çizgisinin içine kazýnmýþ aþk..
Yapraklarý kim engel olabilir sonbaharda sararýp dökülmesine
Ve.. Rüzgarý kim susturabilir ..
Dudaðýnýzda yapýþan ýslýða dilsiz çýðlýklarým
Ve.. Çiçekleri ya umutlarý giydirirken beyaz gelinliðini..
Kim engel olabilir ki baharda..
Her þey ne çok deðiþken deðil mi?
Ben içindeki boþluðu çocukken okþanmamýþ
yüreðini þarkýlarla dolduran
þarkýlarla avutan bir adam tanýyorum.
Anne þevkati gibi seviyorum
Yaðmurlardaki hüzünler dolduruyor gözlerimi
Aklýmýn yettiðince esti rüzgarlar
Cirit atýyor eller memleket hasretimin içini..
Bu güneþ
Bu gökyüzü
Bu toprak
Ah! Yaz kokusu
Akþam güneþi!
Saçlarý düþen kristal çið
Özsu gibi yeniden buluþuyor kanla
Yaþamýn çizgileri içinde
Büzüþmüþ parmaklarýn belirliyor sonsuzluða
Siz kuþlardan daha iyi konuþuyorsunuz
Çünkü ayaðýnýz bir adamýn
Kalbi üzerine basýyor toprakta..
Nurten Ak Aygen
07.07.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.