KARANLIK HAYATLAR Karanlýðýn ortasýnda hayatlar Yaþadýðýndan bile habersiz belki Dünya’nýn dönüþüne inat sanýrým Aydýnlýk diye girilen cehalet kuyusundayýz Ne biliyoruz? Nasýl biliyoruz? Ne kadar biliyoruz? Demedik! Âlemleri yaratan bir ilmi, Yine ondan aldýðýmýz nokta kadar bile olmayan Bir bilgiyle yargýlýyoruz.
Ciðerim yanýyor Daha bu sabah bir baba, Baba! Bir kaç günlük bebeðini duvara çarpa çarpa öldürmüþ Kýz doðdu diye. Benim bildiðim dilde Benim yaþadýðým yerde Benim inandýðým dinde Bu adama söylenecek kelime yok! Cahiliye devrinden beri Bin beþ yüz senedir Hiç bir þey deðiþmemiþ O zamanda cahildik Þimdi de cahiliz
Kör kuyularda kutlanan Þeytanýn! Ya da þeytaný bile gölgede býrakan Ýnsanýn zaferi. Zafer! Var oluþumuzu sorguladýðýmýz için mi? Ýsyanýmýzý doruða çýkardýðýmýz için mi? Yoksa! Aczimizi görmezden gelip Kibri güç sandýðýmýz için mi? Yine berbat oldu yüreðim Nankörlüðün adýný zafer koymuþuz Aslýnda hiç olmayan bir savaþýn Deðerliyken deðersizleþen kazananýyýz Bizim olmayan bir ömrü Bizim olmayan bir dünya için harcamýþýz
Evet! Yanýyor yüreðim Hiç olduðumuzu bile bile Daha da hiçleþmeyi kabul edemiyorum 17-03-2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
uğur ukut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.