TABUT VE EV
Bir uðultu beynimde, ruhuma hükmediyor,
Kaçmaya çalýþsam da, virüs gibi kanýmda.
Üzüm karasý gözden, bir tabut taþýnýyor,
Kýrmýzý civa gibi, uzakta yakýnýmda.
Ýki katlý bir evin, alt katýnda yangýn var,
Seccadeler serilmiþ, vakitsiz bir zamanda.
Elimi uzatýrým, topraktaki yerim dar,
Kurtuluþu ararým, yeþil beyaz duvarda.
Asriymiþ benim yerim, tek odalý ev derler.
Okunmaz olur adým, evimin kapýsýnda,
Býrakýp gitmekteler, aynalarda resimler,
Birer, birer yok olur, Yok olanýn ardýnda.
Sabrýn umutlarýný, beyaz kefene koydum,
Söylenen sözler ile yok oluþum ardýnda,
Kutbumun yýldýzýný, kýzýl renge kondurdum,
Görmüþüm bir kez onu, baharýn rüzgarýnda.
Þahin HANELÇÝ
19.09.2007
Kadýköy-Ýstanbul.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.