Evvelin Kirpikleri

karamsarlýk uyumuþ
alakasýz olma isteðini sürdürüyor
að girdisi bozulmamýþ o kapý
his ile geçtiðimiz esintilerin
yeniden tekrar etmesini istiyor
bir yardým sonrasý için kapalý
taþlarýn kanatlarýný öpüyor kulaklarým

geri gelsin kuyular
geri gelsin suya düþen kederin derinliði
ýþýktan korkan yalanlar çýrpýndýkça
doluyordu çatlaða evvelin kirpikleri

üzgünlüðünü silemiyorum
gözlerimiz nemliydi hep nemliydi
sýðýndýkça azalýr ürperirdik
ne zaman bir sabahýn baþlangýcý ile övünsek
daðlarýn ardýna kavuþup
sarýlmak istiyorduk size

o aný esenliðe vardýran
çiçeklerin yeþil böceklerine söylendik
tedirgin elimizin yörüngesine deðmeyin
rüzgarý topraða bulayan havanýn yapraðý
aramýzý örtüyordu kaybolmayalým diye

çocuk dalgýnlýðý deðil üstümüz
ölüler yaþayanlardan daha çok
yemin ederiz
bunu bildiðinize yemin ederiz
acý diye bir þey yok
yok sayarken
büyük hamlenin küçük sesinde boðuluyorduk.





Sosyal Medyada Paylaşın: