Küflü Ekmek

Bu gece umut dilimleri daðýlmýþ köþe baþýnda
Kaldýrýmlara serilmiþ fukaralýk çöp yýðýnýnda
Açlýðýn nefsinde çalýyor zil bir dilim küflü ekmeðin peþinde
Garibanýn yemeði çöp tenekesi içinde

Masum gözlerle bakýyor bana utancý en derin izleriyle
Bir þeyler anlatmaya çalýþýyor gururu içinde
Dökülüyor damlalar boðuluyor yaþlarla
Tutuluyor dili çekip gidiyor sessizce

Az ilerde ki parka gidiyor ilk gördüðü banka oturuyor
Cebinden çýkartýyor ekmeðini gözyaþlarýna banýp yiyor
Kývrýlýyor oturduðu yerde uykuya dalýyor
Gece yorganý ay ýþýðý bir dilim ekmeði mutluluðu oluyor

Kim bilir belkide bir zamanlar onunda bir evi vardý
Umutlarý alýn terinde çalýþýp kazanýyordu
Taze ekmeðini bölüp aþa banýyordu
Kim bilir Kahkahalar evinde güller açtýrýyordu

Ne olduk dememeliyiz ne olacaz demeliyiz
Ne geçmiþimizi nede geleceðimizi unutmamalýyýz
Fakir fukarayý düþünüp onlar açken tok yatmamalýyýz
Elimizden geldiðince fakir fukaraya yardým etmeliyiz

Bazen gözlerimizden oluk oluk göz yaþý akar
Aslýnda yüreðimizin derinliðinden parçalarýdýr dökülen
Gördükçe insanlarýn halini yaralar kanar gel de dayan yüreðim dayan
Allah evsiz barksýz aç susuz insanlarýn yar ve yardýmcýsý olsun

Sosyal Medyada Paylaşın: