Sen yoktun
Hani þiirdin de
Hani hecelerde çýnlayan bir týný
Kýrmýzýdan sýzandý ayaklarýnýn savruluþu
Gölgeni býraktýðýn yerden baktýn
Gözlerinin yerinde kocaman çukurlar
Ellerinin yerinde buz kýrýklarýyla
Yoktun
Çizebilirdim el yordamý aþk kokunu
Kondurmuþcasýna bulurdum bedenindeki benlerin yerini
Vardýn da tüm gerçekler gibi
Yalan yanýn þaha kalktý
Ýçimde nefesimden çoktun
Habersizdin ve de yoktun
Öksüz çocuklarýn hüznüne
Kanatsýz kuþlarýn özgürlüðüne bürünmüþ sabahlardan
Havalandý yüreðimin sen hali
Yüzünün ardýndaydý hayallerimizin bahçesi
Hiç göremedim sendeki halini
Baktýkça gözlerini yumdun
Hayallerimce yoktun
Yeþilin her tonuna
Bahar kokularýna sahip yaðmurlarý avuçladým serinle diye
Yine de üþüdün yine de kar yaðdý ellerinden
Kýrdýn çarelerin tomurcuðunu
Fýrtýnalardan feyz alýp savruldun
Duvarlara yerleþtirdin haykýrýþlý seslerimi
Duyurmaz odalarda bulundun
Hak etmeyene varken bana yoktun
Ve ben
Hâlâ beklemedeyim hâlâ ayakta
Sabýrla doladým gözlerimi nehir yataklarýna
Çatlamýþlýðýyla dudaðýmdan süzülür bakýþlarým
Ne diye mýh gibi durdun ne diye dipsizdi kuyuluðun
Vardýn ama yoktun...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.