Ay doðuyor ay doðuyor
Ay gecenin karanlýðýnda
Ay doðuyor ay her günün bitiminde
Cerenin gözlerinde inciler dökülüyor
Ay doðuyor ay yaman bir çeliþki
Gün batýyor kanatýyor geceleri
Ay doðuyor karanlýðýn üstüne
Yýldýz yýldýz üstünde feneri
Ay uslanýyor gündüzleri
Ay kerpiç kesiyor toprakta
Ay’ýnda var bir fikri
Kuruyor evsizlere kerPiçten ayevi
Ay doðuyor ay batýyor güneþ
Olmasanda eþ ol ki kankardeþ
Cebinde olmasa da bir kaç kuruþ
Elindekini ne var ne yoksa paylaþ
Böldürme kendini gardaþ
Bir iki üç dört beþ karýndaþ
Yaþayalým kardeþ kardeþ
Dargýnlarla barýþalým bayramda kucaklaþ
Ay doðuyor ay doðuyor
Bulutlarýn üstüne vakit hayli geç
Sabaha yaklaþtýkça kimsesizlik hiç
Kem sözlere gül geç Ay kaçýyor
03.07.2015
-II-
CENK-KÝM-KEN-DÝM-LE...
Abi: adam gibi sevmenin ne olduðunu bilip de
uygulayan var mý ?
acep varsa söyle ben de bileyim
o halde çok büyüksün
sen çok büyük eren veya evliya biri olmalýsýn
yada gökyüzündeki
çok uzaklarda bir gözün olmalý dünyanýn halini gören
söyle sen hangisisin bunlardan
karýncayý incitmeyen
yada kuþ kanadýný kýrmayan
göðü taþmalamayan
yada bir sahilde suya tekme atmayan
ekmek ufaðýný üfleyen duvar dibine koyan
ama gel gör ki
sümbülü acýmadan koparan
gülü dalýndan hunharca kýyan kýrdýysan
iki çift sözle sevdiðini
neye yarar be abi bu fiyakalar
kimi kandýrýyorsun
sahip çýkmýyorsan
arkasýnda durmuyorsan
verdiðin sözlerin
kuru kuru sevgi karýn doyurmaz
be abi
geçti çoktan samanlýk seyran devri
ne sen uzat ne ben bu devri alemde
kim kimi tanýyor
sýrtýna dayandýðýn bütün duvarlar çürük
dayanma be abi dayanma
mayasýnda koyulmamýþ bir çocukluk yatýyor
mayasýna sevgi konulmamýþ bir çocukluk
meydana getirme abi
yakma gariplerin baþýna
çocuklarýn arasýnda ayrým yapma be abi
sonra seninde çektiklerin gelir baþýna
ektiðini biçmek öyle uzak deðil
bir bahar yeter sadece
bir hasat mevsimi
bir kelebek ömrü kadar
üç günlük
en uzak ihtimal yirmi bir gün bir kuluçka zamaný
sen ve ben den baþka
bizden baþka kimse yok bir dünyada
her gün elini tutup uzatýnca gökyüzüne
bir avuç güneþ topladýysan ellerinle
ne mutlu
bulunur mu sanýyorsun
yaban ellerde
sen ve benden baþka kimse yok
biz varýz sadece dokunan hayata
ama ne hazin bir öykü deðil mi
kandýrmacalar
her gün birbir yüzlerini yüz yüze bakan insanlar arasýnda
yalan nasýlda siyah
nasýl da kara
gel toplanýp gidelim bu diyarlardan zaman makinesi olsun da
ýþýnlanalým eski kýrýklarý çare var mý tamir etmeye
yada býrak olduðu gibi devam etsin çatlaklar su kaçýrmaya
sen bilirsin
sen bilirsin deyince kapanýrmýþ bütün mesele
kapat uzamasýn içinde beslensin kin ur gibi
sen bilirsin deyince bilinmiyor gerçeklerin içeriði
bir kere de biz bilebiliriz
bilmiyorsak öðrenebiliriz deyin be abi
nereye kadar nereye kadar söyle
ömür dediðin yetecek mi onlarca gün beklemeye
hadi bir güzellik yapýn seviyorum dediklerinize
seviyor musunuz
öldürüyor musunuz
kahrýndan
pire için deveyi yakýyorsunuz
bir bardak suda fýrtýnalar koparýyorsunuz
unutmayýn ki herkes kendi denizinde boðulur
adam dedi ki ben denizim
kadýn ben anadenizim
beni sana baðlayan ýrmaklar çocuklar
iþte sende anla biraz
sokaktan geçen hiç tanýmadýðýnýz bir kadýn ve yahut adam kadar
dinliyor musunuz birbirinizi incitmeden sayýyor musunuz
birbirinizin haklarýna sahip çýkýyor musunuz
öyleyse sözüm size deðil..
benim cenk-kim- ken-dim-le..
Nurten Ak Aygen
04.07.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.