Dost kapısı

Kerem kapýsýndan lütuf beklerken,
Kahýr dikenleri içime battý.
Derdimin üstüne dertler eklerken,
Bir aþkýn kimyasý kimyama çattý.

Meðer yalan imiþ bildim sandýðým,
Anlamsýz hayalmiþ eski andýðým,
Cehennemden beter þimdi yandýðým,
Kül eyledi beni savurup attý.

O yâr benim ile satranç oynadý,
Ömrümce ütüldüm yine doymadý,
Artýk direnecek takat koymadý,
Aklým hep yenildi, fikrimse mattý.

Koymadý arzumla bir gün baþ baþa,
Baþýmý eðdikçe sarýldý taþa,
Zehirler akýtýp ekmeðe aþa,
Verdiði hükmünün zevkini tattý.

Sýrtýma dikenli aba giyerek,
Yokluk kapýsýna vardým iverek,
O bana bu halin yetmez diyerek,
Kor ateþ zinciri boynuma taktý.

Her varým onundu, demem böleydim,
Eþiðinde can verip, zevkle öleydim,
Aczimle uðrunda kuldum, köleydim,
Aþkýn pazarýnda üç pula sattý.

Celali cemali her iki elden,
Kederle neþeyle çalar her telden,
Kudret kalemiyle ezel ezelden,
Kaza ve kaderin çizilmiþ hattý.

Bende ben koymadý, benlikten soydu,
Ben, ben deðildi bendeki oydu,
Ömrümün þerhine ipotek koydu,
Tapuladý beni imzayý attý.

Yaralý sinemde bitmiyor çile,
Her ilahi duygu gelmiyor dile,
Beni viraneye çevirse bile,
Saraylar terk edip gönlümde yattý.

02.o7.2015…Mustafa Yaralý



Sosyal Medyada Paylaşın: