YOKLUĞUN
Yokluðun
Yokluðun kalbim de, cam kýrýðý bir yara
Alnýma saplanmýþ, bölük pörçük bir kurþun
Aktýkça gözümün kaný, çürütüyor beyinimi
Yýkýlasý gök karanlýk, devriliyor üstüme
Yer yüzünde, bir baþýma kaldým
Dikenlerin üstünde, her yaným
Tabib düþmüþ gülüm aþikâr hallime
Hekim ne eyler? sensiz, kara düþülerime
Kapýlarýn kilitleri kýlýf’lanmýþ çoktan
Bir hasretlik, kuþatmýþ etrafýmý taþtan
Sensiz düþmüþüm bu aþkýn çarmýna
Nafile; Turgay ne etse de, sevdasýna
Yanar Kerem gibi Aslý, kül zaatýna
Gah gezsem, diyar diyar cümle cihaný
Yokluðun sýðmýyýp, taþýrýyor hicraný
Hercai dökülmüþ, yapraðý, baharým
Baðrým’ýn, soluðu çýkmaz, güz daðlarým
Yokluðun’a Güneþ vurur, her dem akarým
Sel olur, tufan olur, bednimi yýrtar aþarým
Ýklimler boyu, özleminle sýzlar dururum
Yokluðun..
Kalbimde, geçmeyen bir zehir
Topraða vurmuþ, akan bir nehir
Öksüzlüðün vazgeçilmez adresi
Hüzünlü Analar’ýn çýðlýk, isyaný
Resimler de, kararmýþ bir tablo
Þiirler de, kaným’la, yazýlmýþ mýsralar
Yokluðun; soðuk bir ölüm, çýkmaz bir ceset
Pencerem’de kar ve ekmeðim buz tutmuþ
Yokluðun ruhumu, titretiyor, üþüyorum sevdiðim
Turgay PARLAKYILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Parlakyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.