cânanî ol aþkýn mekâný gönül
son cemreydi yere döktüðüm servet
ney’e üfle, aðlat kemaný; gönül
sabaha çýkmadan kavuþsun halvet
.
boynumuz bir vavdýr doðan zuhura
aþkýna bel büker gelen huzura
þafakdan gün olur eren huzura
zencir kýrýp zevke döner kasavet
.
sürur aktý teheyyücüme yetti
zayýflýklarýný gücüme sattý
hile-i züleyhâ gücüme gitti
reddedemez zaten aldýðý rüþvet
.
kader deðil heyhat müthiþ mizansen
avucunda aklým, yârim izân sen
bir benliðe bir de sana mahsusen
bulutlarda gece; çöken rehâvet
.
böylesi yoksula esipte geçme
ölmeye daha var saatler geç mi
kalbur býrakmazken, rûhun süzgeç mi
kez dahi yeniden, aþk kaba kuvvet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.