Benimde! bir zamanlar Hasretle kokladýðým Eller vardý Kopardýlar onlarý hep Fesad kokan gönüller Güzel kelimelerle andýðým Tatlýdýr dilleri dediðim Sevgi dolu insanlar vardý... Gönül sofralarýnda Baðdaç kurduðum Önlerinde diz çöktüðüm Yanlarýnda dünyanýn Tüm dertlerini unuttuðum... Dualarýmda! hep Ýsimlerini andýðým Gönül dostlarým, muhabbet kuþlarým Vardý..... Aldý götürdü onlarý Tüm güzellikleri Ýnsanlýðýn deðerini Bilmeyenler..... Gönül dilinden anlamayan ? Kalpleri þeytana esir Yürekleri pörsümüþ Ýnsanlýktan nasipsiz Kararmýþ vicdanlý Yüzsüz insanlar.... Ne yazýkki!!! Dünya bunlarla dolu Ýþte! ne kadar yansanda Anlatmakla bitmeyen Seçmiþler hep sonu? Kötü olan yolu........
HALÝM ZEREN
Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİM ZEREN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.