Þeklini aldý benliðim, sýðabilmek için gönlüne
Zayýfladý kelimelerim, anlatýrken seni..
Yollar kýsaldý gözümde
sonunda sen olunca
bir kar misali yaðdýn düþlerime
usulca..
Kapladýn her yanýmý
bastýrdýn karanlýklarýmý
daðýldý bulutlar bir bir
açýldý tüm endamýyla gökyüzü
artýk hüzünlenmiyordum
batarken güneþ
ürkütemezdi artýk karanlýklar beni
yýldýzlarda sen
ay ýþýðýnda sen
bir gece kuþunun ötüþünde bile
sen vardýn..
Artýk düþemezdi ateþ
bir kor olup yüreðime
rüzgar olup eserdin
yaðmur olup yaðardýn
esmez miydin yoksa?
yaðmaz mýydýn yangýnlarýma?
yok sen öyle olamazsýn!
yapamazsýn öyle!
ancak merhamet yakýþýr
tebessüm eden çehrene
sevgi ile bakan gözlerine
ancak sadakat yakýþýr..
Tanýmasamda seni, ruhum vardý idrakine ruhunun,
Düþlerine girdim bugün, dolaþtým bahçelerinde..
Heybetli aðaçlarýnýn gölgesine
bir sofra bezi serdim
pancar çorbasýna talim ettik beraber
ahþaptan bir evin vardý
pervazýnda güvercinler...
Taze kavrulmuþ fýndýklar
getirdin içeriden
çay demlenirken güzenede
çam kokuyordu heryer
biz vardýk düþlerinde
ve sen
beyazlara bürünmüþtün
yürümek istedim
ve yürüdük beraberce
kýrlara doðru..
Ýleride papatyalar vardý
koparmaya kýyamadýðým
ama sana papatyalardan bir taç yapmýþtým
utanmýþtýn
beyaz elbisenin üzerinde
beyaz papatyalar
nasýlda güzel durmuþtu öyle
nasýl da yakýþmýþtý
çok geçmemiþti ki
güneþ batmaya baþladý
ve çýktýk bir tepeye
izlemek için günbatýmýný
güneþ, uçan kýrlangýçlar, papatyalar
ve sen vardýn..
Tanýmasamda seni, ruhum vardý idrakine ruhunun,
Düþlerine girdim bugün, dolaþtým bahçelerinde.