Ya Hay ... Adam durdu düþündü bir an iki ileri bir geri sonra daldý uzun uzun yok yok böyle olmamalýydý daldý hayale son karesinde filmin bir kuþ girdi kadraja uçtu uçtu vardý metruk bir yapýya kondu öttü iki uzun bir kýsa sanki davet vardý insanlarý yasa kimbilebilir ki yavrusunu mu kaybetmiþti yoksa eþini mi çýrptý kanatlarýný silkeledi birkaç tüy pýrrr kayboldu göðün yüreðinde nazire yaparcasýna adama kalktýðý yerde dað býrakarak doðruldu sýklaþtýrdý adýmlarýný sanki kaçarak kalmaya geç gitmeye erken buluþmasýna sarýlýp davetin ipine býraktý kendini yola vardý muhabbet meclisine doldurdu gönül tasýný buz gibi nasihatle doydu hem içtide kana kana soðuttu harýný çöle inen rüveydalar gibi ...Þimdi Zülcenahyn’dý kuþlar gibi kanatlandý ötelere ve dedi ki Ya Hay. ... Yunus Ça
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.