yýllar yýlý kovaladý acýmasýzca kayýp gitti hayat hani senin kýyamadýðýn sevgilin dim kulaklarýma daima bunu söylerdin bir sevindirir bin güldürürdün sol yanýmý kopardýn benden hemde ben hiç istemeden yaþamak istediklerimdi gönlümden geçenler yokluðunda silinmiyor anýlar birer birer tazelenip yaþýyor içimde ölümsüz dediðimiz aþkýmýz bozulmaz yeminlerle yaþayacaktý ne oldu böyle bize kaparýldýk dalýndan filiz iken karayel lodos rüzgarlarý savurdu ayrý yerlere attý bizi sürünen yapraklara karýþtýrdý hemde hiç istemeden oysa anýlarýmýzdý düþlerimizle kurduðumuz hayalleri yaþatacak þimdi sessizlik çýðlýklarý yankýlanýyor kulaðýmda boðazýmda patlýyor hýçkýrýklar yaðmur bulutlarýndan boþanýrcasýna yaþlarým ve bir kaç ýslak mendil seni sensiz yaþadýðým anýlarýmla geriye kalan
30.06.2015.
Nazmi Þenusta ORHANGAZÝ/BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZMİ ŞENUSTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.