Vefasýzýn piri çýksa karþýma
Gözlerim ilk anda irkiliverir
Mest olurken ruhum lal olur dilim
Kirpikler kaþlardan çekiliverir
Es kaza çiðnerse bir de gölgemi
Temelinden yýkar sevi bölgemi
Yerle yeksan eder varlýk dengemi
Bedenim gölgeme çakýlýverir
Mermerler alýrken hoyratça parsa
Olur ya onu da heyecan sarsa
Orada o anda ne kadar varsa
Meraklý Melahat dikiliverir
Sarsýlýr hicranýn fayý derinden
Kalbim fýrlar gibi oynar yerinden
Onun da ben gibi gök gözlerinden
Mercanlar peþ peþe dökülüverir
Dað daða kavuþmaz lakin insanýz
Mayasý aþk ile yoðrulan canýz
Kirpikler konuþsa kýskanýr deniz
Delibal’ýn hüznü yok oluverir
Celil ÇINKIR - DELÝBAL