Kocaman bir yalan

Hep ayrýldýðým þehirlerin tren garlarýnda kaldý ümitlerim

Nazi zülmündeki esir yüreðimde

Ben kendimden yeltendim çoðu zaman
Kara görmeliklerle baktým kör karanlýklara
Boy verdim olumsuzluklara
Soy sürdüm her nekadar nahoþ hicranlar varsa
Mýknatýs gibi çektim kendime
Bütün mutsuzluklarý
Hepsini sineme sakladým Mülteci gibi

Aklým ayrý kalbim hep ayrý yol aldýlar
Ne aklým kalbime yar oldu
Ne kalbim aklýma yaren
Hep onlarýn keyfine acý çekti bu fani beden

Yar uðruna tuz bastýðým yaralarým olmuþtur
Kalbimi kasýp kavuran
Dost uðruna günlerce af edemediðim ahmaklýðým
Meþgul etmiþtir aklýmý
Vicdanýmý dýþlayan

Oysa ben naif yünlerle örtülü
Kýnalý kuzalar var sanmýþtýn þu hayatýn içinde
Gök kuþaðý renklerini güzel gören
Kalbi ruhu temiz olan faniler
Bedenin göçücü olduðu bir dünyada
Boþuna ümitlenmiþim
Ne yazýkki hayatta,sevdada,dostlukta,ömürde
Kocaman bir yalan


M,Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın: