UTANÇ

Ýnsanlar beni utandýrdýðý zaman en çok utandým
Güvendiðim için ,utandýrdýklarýnda
Utanç bilmeyen insanlara merhaba dediðim için
Salt insan olduklarý için
Bir deðer biçtiðim için utandým
En çok da adam sandýklarýmýn
Adam olamadýðýný gördüðümde
Adamlýðýmdan utandým..
Ýnsanlar vardýr
Hamam böceði misali yaþayýp giderler
Arýnmak için girdiðim hamamlarda
Onlara rastlamaktan utandým
Körle yatan þaþý kalkar misali
At gözlüðü takmaktan usandým
Ýnsanlar hakkýnda empati kurarken
Hem bir örümcek gibi algýlanmaktan
Hem de örümcek beyinlerinde bir figür olmaktan
Ýþte en çok da bundan
Bana düþen piþmanlýðýmdan
Masada hatanýn yüze doksaný hasýlatý almaktan usandým..
Kalp yaralarý geçmiyor
Zaman geçiyor,biz geçiyoruz içinden
Büyüyoruz
Büyürken-daha iyi geliþebilmek adýna-budanýyoruz
Uzun yaþayan bilge aðaçlar oluyoruz
Oysa elimiz kolumuz kýrýktýr artýk
Her parçada kristal taneler
Parlýyoruz
Kestikçe acýtan kollarýmýz
Artýk saramýyor kimseyi
Acýtýyoruz
Zaman geçiyor,biz geçiyoruz içinden
Büyüyoruz
RC

Sosyal Medyada Paylaşın: