Erken yenik düþtü gözlerim Bu akþam uykuya. Dalýp gitmiþim bir anda, Rüyalar diyarýna. Bir baðýrma sesiyle Fýrladým yataðýmdan. Sabah oldu sanýp, Perdeyi araladým bir an. Gece zifiri karanlýk, Sanki sokaklar kimsesiz. Ýyice dikkat edince Yanýldýðýmý anladým. Köþeden sokaða doðru, dönüyor biri. O, bu mahallenin delisi, Kimseye yoktur bir kötülüðü. Yan balkondan sesleniyor biri: “Kapa çeneni pis deli” Nerden bulup yakýþtýrmýþýz Ona bu iki heceyi. Aynanýn ön yüzünden bakýnca Evet, o bir deli. Arka yüzünde acaba, Neler, neler gizli? Taþýyamamýþ belli ki Dünyanýn yükünü. Yaradan, bir þekilde kurmuþ düzeni: Bazýlarý deli, Bazýlarý çok zeki. Bazýlarý komutan, Bazýlarý onun eri. Bazýlarý fakir, Bazýlarý dünyanýn hakimi. Bazýlarý çok sever, Bazýlarýnýn ortada nefreti. Bazýlarý çok romantik, Bazýlarýnýn taþ kesilmiþ yüreði. Bizlere düþen ise, Dünya denilen sahnede En iyi þekilde oynamak deðil mi Verilen rolü ? E.YAVUZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.