aslýnda her insan bir roman, yaþanmýþ.. bazen gözleri yaþlý bazen gülücükler de saklý, bazen var ile yok arasý, bazen de mezara alýp götüreceði kalbinin sýrrý.. yazýlmýþ mý yoksa yazmýþ mý fark etmiyor gibi.. deðil ki tek baþýna olsa da hep yapa yalnýz.. fayda etmiyor hayatta nabýz yoklamasý.. nefes öyle de böyle de nasýlsa alýnýp veriliyor, otomatiðe baðlanmýþ misali.. isterse yemesin içmesin sevmesin zorunluluða tabi.. bir yerde varlýðýni sürdürme çabasý diðer yanda yürek yanmasý okyanuslara müracaat etsende nafile, tuzunu alýr basar yarasýna.. akýl ya ne ararsýn, yoklukta kaybolanlara katýl.. bir bakmýþsýn ömür bitmiþ ruhuna el-fatiha.. adý soyadý doðum ve ölüm tarihi mezar taþýn da senden kalanlar, onlar da zamanla yok olmazlarsa eðer.. yaþamýþ, bir varmýþ bir yokmuþ böcekler hoþ gelmiþ hoþ bulmuþ.. bu da yep yeni, yeni bir fasýl.. belki de çark baþtan tekrar baþlýyor.. ya sabýr ya kahýr ya kör ya saðýr...
(Berlin,28.06.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.