Sen çýbandýn, bende sýzýn,
Kan damardan çýkmak niye.
Sarhoþ olup, nedir hýzýn,
Acý çekip sýzmak niye.
Bir bardaða üç katýpta,
Benli hayale dalýpta,
Sevabýný unutup da,
Günahýný saymak niye.
Söz mü dedim hiç bilmezken,
Kimseleri incitmezken,
Düþmanlarýmý kýrmazken,
Böyle gönül koymak niye.
Henüz gördü henüz bildi,
Daha yaþým on sekizdi,
Be vicdansýz ola þimdi,
Git demeye kýyman niye.
Sen bitab idin ben dikken,
Elin tuttum kalkmaz iken,
Sevdan ile yýkýk iken,
Birden bire kalkman niye.
Bumuydu sevdandan kastýn,
Beni býrakýp sen kaçtýn,
Ben ki ne hayaller kurdum.
Þimdi boynum bükmek niye.
Daha yolun baþýndayken,
Sevda çiçeði toplarken,
Seninle hayat düþlerken,
Umudumu kýrman niye.
Yiðidim ver elin bana,
Çýkalým hayat yoluna.
Sen beni de bu dünyana,
Katmak istememen niye.
Var mý sözümde haksýzlýk,
Cana yetti bu ayrýmlýk,
Yeter ettiðin dargýnlýk
Kurþun sýkýp vurman niye.
Sende yiðitdin bakanda,
Nedense yüzün arkanda,
Can feda derken yolunda,
Bu diyardan göçmek niye.
Ver ki dermansa ben içem,
Ýçemde sevdamdan geçem,
Ardýndan ben zehir içem,
Serden ölüp gitmek niye.
þair:ADALET PELÝT
17.40//3 MART pazartesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.