DÖKENE KADAR
Yaþ elli, hastalar kervanýndayým.
Dayan sýcak suya yakana kadar.
Hayatýn en son yol ayrýmýndayým.
Dayan suya derdi dökene kadar.
Girdik çýktýk suya, yattýk çamura.
Çürük vücut, döndü sulu hamura.
Soðuðu görünce vardý kömüre.
Dayan suya dertler akana kadar.
Kalçalardan indi baldýr, bacaða.
Hastalýklar incir dikti ocaða.
Beden muhtaç oldu gerçek sýcaða.
Dayan suya, kuyruk dikene kadar.
Allah’ýn lütfünü Sandýklý bulmuþ.
Görevli personel ne güzel kulmuþ.
Emekli, göbekli bir çok kul dolmuþ.
Dayan suya baþ dik bakana kadar.
Evleri ýsýtmýþ yerden çýkan su.
Dertlere devadýr deri yakan su.
Hak dilerse ocak yýkýp söken su!
Dayan suya düze çýkana kadar.
Oteli, hamamý gönül ferahý,
Dursunî’den attý zehir, cerrahý.
Burada geçen an buldu her ahý,
Dayan engelleri yýkana kadar.
Dursun Yeþil –2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.