Bazan en ummadýðýmýz bir anda eser bir rüzgâr Alýp götürür bizi hayallerin en dib noktasýna Kýrýlýrcasýna, "düþer" düþlerimiz Belki de, ahd içtik, aðlama-maya Belliki; çoktan unutmuþuz dalda çiçek açmayý Ve yitirmiþiz tüm güzelikleri.. Belki de, bundan’dir hayat’a yenilmemiz. Ne yazýk ki, Hayat bizim içimizdeyken bile.. Maðlup olmayý, tercih ediyor veya edebiliyoruz Aslýnda; biz nefes alýp, verebiliyorsak hayat vardýr. Ve çoðu zaman unutuyoruz ýþýl ýþýl güneþ gibi açmayý Yerini sim siyah kara bulutlara býrakýyoruz Ve göklere dolarak... Hüzünlü bir yaðmur gibi düþüyoruz yerin dibine
Turgay Parlakyýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Parlakyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.