Ýster sorun güllere, -Dallarda bülbüllere- Gülþen þahit mi olmuþ, Sevdanýn böylesine? … Bir acayip yel vurdu, Ayaz oldu kavurdu, Mevsim hazana durdu, Soldurdu yapraklarý, Gazel gibi savurdu.
Önce hülyadýr sandý, Hoþ bir rüyadýr sandý. Sandý da boþa kandý. Aslý astarý olmaz, Tabirlere inandý.
Baktý öyle deðil iþ, Ateþedir bu gidiþ, Olmalý mutlak bitiþ. Bir kavgaya tutuþtu, Nefsiyle didiþ didiþ,
Dedi, kendini koru, Nedir gönlünün zoru? Soru, soru, hep soru, Elde tutmak mümkün mü? Sevda denen bu koru?
Vurulup ahu göze, Yanýp dönmüþse köze, Gönül bakar mý söze? Düþünmez bir an bile, Düðümü nasýl çöze?
Dert ki yaman mý yaman, Sýzlar yürek an be an, Acýsý vermez aman. Hasretlik de cabasý, Dayanýr mý buna can?
Bir mum olup yanmakta, Her an onu anmakta, Bilmem ki ne sanmakta, Çöldeki Mecnun gibi, Seraba aldanmakta.
Bu nasýl bir olaydý? Keþke masal olaydý, Gönüllere dolaydý. Leyla’yla Mecnun gibi, Anlatmasý kolaydý
Ne Kerem var ne Aslý, Geçmiþ Þirin’in faslý. Sevdadýr bunun aslý. Ancak kara sevdadýr, Ondan yüreði yaslý. …. Emsalsiz gül cemali, Tüm güllerin cem hali. Hatta daha da ali, Onda ermiþ murada, Güzelliðin kemali.
Nazar edip süzüþü, Dudaklarý büzüþü. Cemre olup düþüþü, Baþta akýl býrakmaz, Sýmsýcaktýr gülüþü,
Ýpek gibi telleri, Davet edip yelleri, Kýskandýrýr elleri. Meftun eder kendine, Ödetir bedelleri.
Gamzeli gül yanaðý, Hem solu hem de saðý, Âþýk canlar sunaðý. Düþsün diye gönüller, Kurmuþ gibi tuzaðý.
Gözlerinin ateþi, Aratmýyor güneþi, Sanki onun kardeþi. Baþka hiçbir güzelde, Bulunmuyor bir eþi. ….. Güzelin böylesine, Nasýl yanmaz ki sine? Vurulup halesine, Gönlünü verdi diye, Üzülsün mü haline?
Etmez asla þikâyet, Sevdadýr bu nihayet. Hele ki bir de þayet, Gülümserse sevdiði, Eyler onla kifayet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
halisi ertürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.