AÞKIN GÖLGESÝNDE biliyorum sen bensin ben de sende bir hayal Senli düþler kurarken birbirimize gölgeyiz sanki sýrf bu yüzden ýsýndýðým doðrudur güneþimin gölgeni sevmesi bu yüzden
yokluðunun az ötesindeyim bir ölüm uzaklýðýnda toprak gibiyim yani börtü böcek ya da bir bakteri leþ gibi býrakacaðým gölgemi arkamda birileri teneffüs edecek havamdan gideceðimden deðildir üzüntüm
Yapýlacak varsa iþleri insanýn yarým kalmýþsa sevda su gibi ateþ gibi hava da nefes de hepsi nafile
farkýmý biliyorum ölmeyeceðim artýk bu naçiz bedenim iki dal çiçek açacak cana karýþmak ayrý bir bedel ölmenin acizliði hayatý taþýmanýn yanýnda bir hiç
bir hayli düþündüm derdim bu deðil sana kavuþmak gidince uzaðýna ölümün düþündüðünün ötesindedir beden belki de bitiþ; giden deðildir ne kadar kaldýðýndýr; yaþamak. belki de ölü bir ruhu öpmektir alnýndan.
E. Emine MÜJDECÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
emine müjdeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.