HÜSRAN DERYASINDA AŞK
Savruluyor gönül aþkýn harýnda,
Sevene ahu zar çektiren böcek…
Kavruluyor bülbül ilkbaharýnda,
Ateþ tarlasýnda sektiren köçek…
Sundu yüreðini gonca çaðýnda,
Yundu sevdasýný düþler baðýnda,
Dondu ihanetin kirli yaðýnda,
Sevgiden nasipsiz soldurdu çiçek…
Süsledin yalaný çaldýn yaldýzý,
Hüsran deryasýna saldýn yýldýzý,
Riyakâr sahtekâr gönül hýrsýzý,
Yüzünü kösele gösterdi mercek…
Periþan hallerde ettin bin piþman,
Küsmüþ bu dünyaya aynaya düþman,
Bunun için miydi peþinde koþman,
Aþka ihanete bulunmaz ölçek…
Cantekin der; yâre tuzak kurulmaz,
Sevdanýn döþüne hançer vurulmaz,
Öfkenin önünde artýk durulmaz,
Gönülden sevmektir sevdada gerçek…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.