kervan

Göçkün ötelenmelerden ardýl bir sen kaldýn
Açtýn yüreginin dizginlerini ölüme
Hadi gel buradayým dedin.
Bense oralarda kalmýþtým uçsuz yolculuklarýn ansýdýgý
Gördü kýrýlgan yolculuklar seni aradým.
Tüm çocuklar aç ve yoksunken
Tok olmak olmazdý egreti sofralarda
Bunu sen anladýn.
Devrimci bir duruþu vardý korkunun
Çýkmak vardý sokaklara gerçi olmadý
Dikenliydi kaldýrýmlarý þehrin
Emekçileri yorgun ve bitkin
Gittin o beyaz önlüklü hekim kadýna
Tutsaklaþtýn yitikleþtin.
Hani o çok sevdigin ankarada
Hani cebecide ilk öpüþtügün yalan
Aldý götürdü bir kýrmýzý kiremitli eve
Göçer göçer ölümler getirdi kervan.
Þimdi yýkýk duvarlar ardýnda bir ömür
Kadýnsa türkülerinde memleketin
Ýnançlarým inançsýzlýklarýmla yoldaþ
Yolculuklarýmla kendimceyim.
Ve göçkün ötelenmelerden ardýl kalan
Kýrmýzý kiremetli evde olmuþtu her þey
Açlýk ve umutla karmaþýk
Kervanca yol kat eden ölüm
Ve dikenli kaldýrýmlarý þehrin.






Sosyal Medyada Paylaşın: