yaþam ölmektir her an bu yüzden - görürsünüz, bakarsanýz gözlerine - kalabalýk meydanlarýnda þehrin kendi cenazelerini taþýr binlerce insan lastik gibi gerilir uzar zaman u/mutsuzluða gömerler kendilerini ve bilirler ki unutulmasý gerekendir / unutul(a)mayan
þiir dediðiniz þeyde sol anahtarý yerine son anahtarý olan beþ dizeden oluþan solfejde gamlý ezgiler çalar / duyulmayan bu yüzdendir gecenin sessizliði
ten uyuþmazlýðý var benle bu þehrin arasýnda ya da gökyüzüyle bulutlarýn bu yüzden aðlamalarým telaþsýz uçuþlarýna benzer albatroslarýn sen üstüne alýnma kadýn sen ki bilmekten yanýlmaya vakit bulamadýn
insan nasýl taþýr kendi aðýrlýðýný nasýl bilebilirdim bu kadar tek kiþilik olduðunu yaþamýnýn ve bir baþkasýnýn sýðmadýðýný
yalnýzca yalnýz yüreklerde yazýlýdýr hüznün ilkeleri kim kalýr kim unutur kim gidecek kim bilecek kimselere söyleme beni gömdüðün yeri nasýl’sa elinde bir çiçekle - bir demet hüzünle - hiç kimse gelmeyecek..
Sosyal Medyada Paylaşın:
fihaha(OrhunBasat) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.