İyi Ki...

Yorgundum
Boncuk boncuk terliyordum
Hava sýcak mý sýcaktý
Mecalim kalmamýþtý
Bitap düþmüþtüm
Ne yapacaðýmý bilmiyor þaþýrmýþ kalmýþtým
O yâre sevdalý gözlerimin feri azalmýþtý
Sevmeyi þiar eden gönlümü kasavet kaplamýþtý
Karanlýk ve çýkmaz sokaklardaydým sanki
Yar firaký beni beni benden almýþtý
Nereye baksam mahmur gözlerimin önüne onun nur cemali geliyordu
Hangi güzeli görsem ona benzetiyordum
Ona olan visalim beni yerimde durduramýyordu
Saf ve berrak düþüncelerim allak bullak olmuþtu
Genç gönlüm birden yaþlanmýþtý
Bülbül misali þakýyan dilim bazen lal bazen de kekeme oluyordu
Ýki cümleyi bir araya getiremiyordum
Yar firakýný ilk yaþýyordum
Firaklara alýþkýn deðildim
Þirin uykulara hasret kalmýþ
Yâre olan visal özlemim bana kendi sýlamda en uzak gurbeti yaþatýyordu
Kalemi her elime aldýðýmda
Havsalam karýþýyordu
Hiçbir þey yazamýyordum
Kördüðüm olmuþtu duygularým
Yavrusunu kaybetmiþ ceylan misali çarnaçar kalmýþtým
Hýçkýra hýçkýra aðlamak istiyordum
Ama aðlayamýyordum
Halim hal deðildi
Keþke aðlayabilseydim
Belki rahatlardým
Attýðým her adýmda onu sayýklýyor
Varlýðýný fellik fellik arýyordum
Bulamayýnca üstünü baþýný yýrtan deli gibi naralar atýyordum
Beni tanýyan tanýmayan herkes bana bön bön bakýyordu
Ben böyle deðildim
Baþýmý iki elimin arasýna koyup derinden düþündüm
En manidar özlemin yar özlemi olduðunu o an anlamýþtým
Tarifi en çok zor olanmýþ
Kýzgýn kum çöllerinde azýðý ile birlikte bineðini kaybetmiþ
Bir seyyah misali olmuþtum
Çaresizdim ve o kadar da per periþandým
Karadenizde gemileri batmýþlar gibi kara kara düþünüyordum
Ama ve lakin bir çýkar yol bulamýyordum
Ben bana yabancý olmuþtum
Gönül ummanýmda tusunamiler kopuyor
Ýçim içime sýðmýyordu
Dualarýn en hayýrlýsý olan Yüce Allah’ýn selamýný bile verip almak istemiyordum
Canlý mahlûkatýn en þereflisi olan insanlardan tiksinmiþtim
Lokmalar boðazýmda düðümleniyor
Habire ellerimi ovuþturuyordum
Hafýzam silinmiþti sanki
Ekmeði elinden alýnmýþ çocuk misali ne yapacaðýný bilemeyenlerden olmuþtum
Bakarken görülmesi gerekeni göremeyen biriydim
Kendi kendime konuþuyor
Ama ne konuþtuðumu anlamýyordum
Nereye baksam onu hatýrlýyor
Özlemin en rahvan atýna binmiþ
Aþkýn meþakkatli yollarýnda doludizgin yol alýyordum
Yönlerim bile karýþmýþtý
Hangi yöne gideceðime karar veremiyordum
Ben bu çaresizlikler içinde çýrpýnýyorken
Hararetimi gideren terimi serinleten bir meltem esti
Ýþte bu meltem beni bana getiren serinlikti
Bir oh çektim derinden
Kendime gelir gibi oldum
Arkamdan bana doðru gelen bir gölgenin varkýna vardým
Korkumdan arkama bakamýyordum
Duygu ve düþüncelerimin girdabýnda boðuluyor gibiydim
O gölge visaliyle yanýp tutuþtuðum yârin gölgesine benziyordu
Ardýma ani bir dönmeyle karþýmdakinin o olduðunu görünce
Kendimden geçmiþ konuþamaz olmuþtum
Evet bu gördüðüm serap deðildi bu o’ydu
Elimde olmadan en tiz sevinç ve neþe narasýný atmýþtým
Bu attýðým nara adýný bilmediðim ve ilk orada gördüðüm
Birçok canlýyý da korkutmuþtu
Onlarda beni temaþa ediyorlardý
Birden bire güçlenmiþ kendime sonsuz güvenim gelmiþti
Evet vallahi de billahi de tallahi de bu o’ydu
Var gücümle sarýldým beline ayaklarýný kestim yerden
Dönderdim dönderdim dönderdim habire
Çýkardým sevda motifli mendilimi cebimden
O da terlemiþti
Mercanýmsý terini usulce sildim
Baðrýma bastým Muhammedi gülü koklar gibi kokladým
Çocuk olmuþtum sanki
Bakýþtýk koklaþtýk kumrular gibi
Doymak nedir bilemiyordum
Veçhindeki nuranilik öylesine artmýþtý ki
Sanki yerin göðün sahibi þaný yüce yaradan nurundan nur vermiþti ona
Veçhindeki nuranilik gözlerimi kamaþtýrýyordu
Karþýlýklý oturduk birbirimizi aþk ve þevkle seyrettik uzunca
Yavaþ yavaþ konuþuyordum artýk
Özüm özüme yabancý deðildi bundan sonra
Elmamsý yanaklarýný öpmeye kýyamadým
Pamuðumsu ellerini öptüm defalarca
O da sadece gamzeli yanaklarýyla tebessüm ediyordu
Her tebessüm ettiðinde öylesine mutlu oluyordum ki
Zira gamzeli yanaklarla tebessüm etmek ona hem çok yakýþýyor
Hem de nadide güzelliðine bir baþka güzellik katýyordu
Böyle birini sevdiðim için çok mutluydum
Hatta mutluluk yarýþmalarýna girsem belki de birinci olurdum
Þimdi Azrail as gelse emanetini alsa hiç hayýflanmam
Zira beni ben eden
Beni ayakta tutan
Bana yaþama sevinci veren
Beni hayata baðlayan o’ymuþ
Þimdi anladým ve çýktým sevda daðlarýnýn doruðuna
Dalgalandýrdým vedud bayraðýný
Artýk düzelmiþti her þey
Ben yine eski ben olmuþtum
Didelerimden ister istemez sevinç ve mutluluk göz yaþlarý dökülüyordu
Her zaman ki gibi gözü kara olmuþ
Hiçbir þeyden korkmuyordum
Demek ki iþin kolayýna kaçýlmadan sevmiþse insan birini
Sevdiðinin visalinde bambaþka bir oluyormuþ
Ýyi ki sevmiþim onu
Ýyi ki ona giden yollara baþ koymuþum
Ve iyi ki her dua ve niyazýmda ömrümden ömür vermesi için
Yüce Allah’a yalvarýp yakarmýþým
Ýyi ki bu emanet can bu bedende oldukça ondan baþkasýný sevmeyeceðime
Namusum ve þererfim üzerine and içmiþim…
23/Haziran /2015



Sosyal Medyada Paylaşın: