güllerin rengi kanla büyümez mi?

Sahte sevgilere mecbur olmak.
Aþkýn karanlýk sokaklarýn kaybolmak gibi,
Gözlerinden uzak olmak.
Þimdi, gözlerinin rengi var avuçlarýmda.
Bak! sanki semaya açýlan çocuðun yakarýþý dudaklarým.
Umut böyle bir þey, masum bir çocuðun hayalleri.
Artýk, maviye hasret kalan bir adam oldum.
Aldýðým her solukla kaldýrýmlarda dolandým.
Nefesimin, kaldýrýmlardan taþmasýna anlam veremedim.
Aldýðým her adýmda, yazdým adýný mavi gökyüzüne.
çocuktum iþte! Sandým ki, kaðýttan gemim yüzer maviliklerde.
mavinin rengiydi o umutsuz, yolcusuz gemiler.
Gözlerinde yüzdürmek istedim gimileri.
Yaþlý adamýn deyiþi gibi ‘her þey nasip’….
Nasibimi istedim açtým masmavi ellerimi,
Amacým seni senden istemek deðil ki!
Seni sende var edenden istemekti.
Dedim ya! masum bir çocuðun yalvarýþýydý,
Dudaklarýmdaki körpe sözler benimkisi.
Olsun dedim yaþýma aklýma bakmadan,
Olmayacaðýný bile bile istedim, seni sen edenden.
Sen! sessizliðimin sesi, kederlenmiþ gözlerimin nefesi,
Sen! dedim gel! durma öyle, bakma uzaklardan…
Mavi denizlerin kenarýnda artýk tüm umutlarm...
semaya açtýðým avuçlarýma damladý gözümden süzülen kanlarým!
Bak! þimdi sadece bir avuç kan var elimde.
Niye? diye sakýn sorma!
kýrmýzý güllerin rengi kanla büyümez mi?


Sosyal Medyada Paylaşın: