ne eylersin be zaman seni beni onu bizi hepimizi kursaðýmýzda kalan bir hayatýn çarçurunda. madem geldik dünya denen þu zýkkýma, býrak tek o dönsün, yetmiyor mu ki bizim beraber döndemiz. olurken biz farkýna varmadan gayri meþru bir göçek.. tamam anladým yad elleri oynuruz gurbetin ellerinde kasýp kavuran özlemlerde.. sanki bunlar yetmiyormuþ gibi bir de gömdün beni aþk kuyusunun dibine.. gel de þimdi kurtara bilirsen kurtar, kurtlar vadisi gibi þu yürek aç susuz çaresiz, býrakmaya da niyeti yok gibi sensizliðe dek ölümsüzlüðe dek...
(Berlin,21.06.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.