suyun arkasýndan çýkýyordunuz þaþkýnlýðýmýz uykumuza yenik düþerken parlayan karýncalarýn gözleriydi serçelerin sesleriyle uyanýp karþý daða deðen ve olma ihtimalini sevinç yaðmuru sayan periþan köklerin mor uçlarýnda filizlenen ilk elbiselerini giyiyor vadi
akranlarýyla ve sahip iki duygu arasýnda geliþen sevgi sularýnýn kabarýp öldürmesi kendini anýmsatýp uzatmasý olmayandan daha çok nasýl karar verebilir ki yaþadýðýna ölmek yaþamak deðil yaþamak ölmek
ilk ses dindi ve ikinci arzýn son hikayesi sevmemeli hiç bir þey bir birini kalmak unutulmak kalbinde ebediyen kendi içinde tek çoðalan yaralarýný parlatýyor yalnýzlýk
hafifliði sýrtýnda taþýyan huzur siz onun yerden kalkýþýný besliyorsunuz içinin ötelerini göz uçlarýyla silen göz yaþlarým duvarýn kuyusunda göðsünü serinletiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.