Zehirli bir aman

Gözlerimin kýrýþýklarýna dizilmiþ keþkeler.
Yorgun ve sessiz yüzüm bir umut ölümü bekler.
Yýkýlmýþ bir þehirde tek baþýna býrakýlmýþ,
Boðazýna lokma girmemiþ,
Aç bir çocuk misali seviþmeler,
Yerleþmiþ aklýmýn odalarýna.
Bir tümör gibi büyür hatýralarýmda.

Günü gece,geceyi zehir eder hatýralar.
Ýçime sinsice iþlemiþ kendimle kavgalarým,
Canýmý almak için hevesle fýrsat kollar.
Ucu yýrtýlmýþ kelimeler vurur þakaklarýma.
Daha yaþým gelmemiþken,
Hayata ölesiye yenik ciðerimde nefes alýþlar.

Bu kadar yorgun ve bir sýfýr yenik mi doðduk biz,
Yoksa ömür dedikleri hep yenilgilere mi alkýþ tutar.
Ne zaman aklýma gelse böyle sorular,
Gidesim gelir
Ama bilirim.
O yolunda sonunda bir yenilgi var.

Öylesine sýkýþtým ki insan denen bu bedene
Ne zaman fýrsat bulsam
Kopuverir aðzýmdan zehirli bir aman.

Kaçacak bir yol yok hiç bir yanda
Bende ilk fýrsat bulduðum anda
Kaçýyorum içimde sen olmayan bir mecraya

Görüyorsun dimi nefesim
Bir gidiþinle
Yaþamaya bile kalmadý hevesim
Sosyal Medyada Paylaşın: