Kuþlar Uçmalý Ýnsanlar Yaþamalýydý ... Bir kere o tam olarak öyle deðildi dünya yusyuvarlak insanlar iyi yuvalar sýcacýk umut çok ambarlar dolu yüzlerde esrik bir gülümseme
Kuþlar uçmalýydý anne bebeðini kucaðýna almalý sevip okþamalýydý daha göremeden gün yüzünü topraða vermemeliydi babalar evlerine ekmek götürmeli helalinden kazanýp sevabýyla çökmeliydi sofraya haneler
Çocuklara týka basa doymalýydý sevgiye hatta sokak köpekleri ürkmemeliydi gölgesinden onurla yaþamalý baþlar dik alný açýk tütmeliydi insanlýðýmýz bacasý
Ar namus yüreðe kadar iþlemeli kimse kimseyi zevk uðruna katletmemeli öldürülmemeliydi Özge’can’lar ...Ve daha niceleri sapýk ruhlar tarafýndan sonra kimse kimseyi aðlatmamlý soðan doðrarken damlatmalýydý gözümüz acýdan birde filmlerde göz yaþý olmalýydý yalancýktan gerçekten aðlamak sevdiklerimiz göçtüðünde kalp yumuþaklýðýndan yürek gönül naifliðinden nemlenmeliydi kirpikler ...Ki olmuyor deðil mi baktýðýmýzda aynalara gülerken kendimiz aðlýyor aksýmýz insansýzlýktan. ... Yunus Ça
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.