ZİRVENİN TEK HAKİMİ
Her yeni günün baþlangýcýnda
Zirvede;
Daha fazla kök salardým topraðýn derinliklerine.
Yollar;
Özlem dolu þarkýlarla kucaklaþýrdý eteklerimde.
Takýlmazdým hiç birine,
Gülüp geçerdim hallerine.
Onlar benim eteklerimde,
Bense daðýn zirvesinde.
Var olduðum günden beri
Bendim bu tepenin tek hakimi.
Yeni baþlayan her günün
Ýlk ýþýklarýyla birlikte
Yeni umutlarla,
Yeni sayfalar açardým geleceðe.
En umarsýz zamanlarda bile
Gizlenmiþ umutlarým vardý,
Yemyeþil yapraklarýmýn içinde.
Gün;
Yavaþ yavaþ kararmaya baþlarken
Yýllarýn yorgunluðu, karanlýðýn aðýrlýðý
Tutunurdu dallarýmýn her birine.
Tek dostum rüzgarlardý
Bu daðýn zirvesinde.
Kimi zaman ýlýk, kimi zaman soðuk,
Kimi zaman sýcak ve hýrçýn
Fakat sevdayla dokunurlardý yüreðime.
Bir gün olsun takýlmadýlar
Bedenimi sarmalayan kibrime.
Nasýl oldu anlamadým;
Asýrlardýr dost bildiðim rüzgarlar
Yönünü deðiþtirdi son günlerde.
Uðramaz oldular bu daðýn zirvesine.
Korku, kimsesizlik sardý birden bedenimi.
Umutlarýmýn gizlendiði yapraklarým
Her gün birer, ikiþer topraða gömüldü.
Dallarýmdan yavaþ yavaþ nem çekildi.
Asýrlara meydan okuyan ben
Geçte olsa anladým ki;
Beni bu hale getiren
Yüreðimden söküp atamadýðým,
Beni içten içe kemiren kibrimdi.
Sonunda;
Yapraksýz, kuru dallarýmla birlikte
Kala kaldým tek baþýma
Bu daðýn zirvesinde.
E.YAVUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.