DUR DİYOR
DUR DÝYOR
Uzak dur cinden þeytandan
Ateþten yaratýlmýþ onlar
Cereyan, nasýl çarparsa insaný
Onlarda çarpar
Kayalarýn içine girersin korunmak için
Kayalar olur un ufak
Þekil veren rüzgârlara, taþ bile nasýl dayanýr
Ýbret al, yok olan kavimlerden,
Yerleþme volkaný olan yerlere
Cezayý kullara Rab, yine Yarattýklarý ile verir
Ýbret al Peygamberlerden, her birinin mesajý farklý
Evlatlarý ile imtihan olan HZ Yakup’u da an
Yusuf’u kardeþleri kýskandý, attý kuyuya
Rabbini bilen Yakup, dedi bana düþen sadece sabýr
Rabbin yazdýðý kaderi deðiþtiremez kul
Bildi ve sustu babasý,
Haksýzlýða, kýskançlýða uðrayan Yusuf
Oldu Mýsýra Sultan
Kul ne bilsin baþý ve sonu
Güvenen Rabbine güvensin, her iþte vardýr bir hayýr
Benim gözümle kedinin gözü bir deðil
O karanlýkta da görüyor, ben göremem
Seyrediyorum bazen, onu
Gözleri seyirde, burnu kokuda,
Görüyor benim, göremediklerimi
Bilsek gerçekleri, ayan olsa bize
Belki de Selama dururuz kedinin karþýsýnda bile
Bastýðýmýz, yaþadýðýmýz yerlere dikkat etmeli
Volkan üzerine, yuva yapýlýr mý?
Beyinler, BEYÝN emrinde
Kalk git diyorsa git, her þeyi bilen O
Bizlere de bil artýk, nasiplen diyor
Bilgi gökten saðanak, saðanak yaðýyor
Yedi milyar kul, SULTANA, hizmet ediyor
Sebepsiz yaratýlan yok
Noktanýn bile var görevi, dur diyor.
EMÝNNUR GÜLER ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.