DÜŞÜN 1
Aldatma aldanma geldi ezelden
Þeytana inanan Havva’yý düþün.
Nefsine uyup da geçme güzelden
Cennetten atýlan Âdem’i düþün.
Dinini anlatmýþ duymaz eþine
Dokuz on müridi düþmüþ peþine
Yýlmadan sarýlmýþ nebi iþine
Ardýna dönmeyen o Lut’u düþün.
Dokuz yüz elli yýl anlatmýþ dini
Asi karýsýna olmamýþ kini
Kendine inanan bulmamýþ bini
Oðlunu býrakan þu Nuh’u düþün.
Ýsyankâr halkýna kýzýp ters koþan
Allah’ýn emriyle denize düþen
Yutan bir balýðýn karnýnda piþen
Görevine dönen Yunus’u düþün.
“Allah’ýn emriyse kalýrým” diyen
Su aramak için çöllerde yayan
Yaptýðýný bize ibadet koyan
Çölün gül bahçesi Hacer’i düþün.
Kuru daldan hurma alýp beslenen
Çocuðunu Hak’a sunup hislenen
Sofrasý her rýzktan Hak’ça süslenen
Kimsesiz büyüyen Meryem’i düþün.
Dursunî gibi her yerde dövülen
Babasýz doðunca kýzýp sövülen
Çarmýha gerilip göðe kovulan
On iki müritli Ýsa’yý düþün.
Dursun Yeþil –2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.