Ýnsan yürekten bir defa sever. Bir defa güvenir, Ve bir defa içten aðlar, Sonra ne mi olur? Aldýðýn her nefes, Çýðlýk olur gökyüzündeki kuþlara. Ve aðlamayý unutursun. Göz pýnarlarýn kurumuþtur zaten.
Sevdana gece yarýsý sarýlýrsýn, Soðuk bir odanýn içinde, Soðuk bir yastýða düþen, Soðuk bir göz yaþý gibi. Ve bir bakarsýn, Karanlýkta kalmýþsýn. Öyle kýrýlmýþsýndýr ki; Öyle çaresiz kalmýþsýndýr, Ve öyle öfke dolusundur ki; Diþlerini sýkarak, Geceye dem vurursundur, Farkýnda olmadan ölümün.
Ýnsan yürekten bir defa sever. Uzun bir aradan sonra, Sabahlarýný yitirirsin, Þehir sana uzak, Þehir sana tutsak, Ve þehir sana, Öyle yabancýdýr ki; Hiç bir çiçeðe dokunamýyorsundur, Hiç bir çiçeði koklayamýyorsundur, Zaten çiçekler de açmýyordur, Bu yabancý þehir de.
Bütün umut dayanaklarýn bitmiþtir. Çýkmaz sokaklar da kendini arýyorsundur. Ama kendine gidecek bir adres yoktur elinde. Ve yenilmiþsindir. Güneþe yenilmiþsindir. Haftalara, Aylara, Yýllara, Ve zamana, Ve kendine, Yenilmiþsindir.
Ýnsan yürekten bir defa sever. Yýkýmý bir defa yaþar. Karanlýðý, Acýyý, Ve özlemi, Bir defa tadar. Ve bilirsin ki; Her ayrýlýk, Bir defa kanatýr yüreðini, Ve bir ömür sürer acýsý. Ve sen bir ömür, Kanayarak yaþarsýn, Yaþýyacaksan sevdayý.
Ýbrahim Dalkýlýç 17/06/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.